Co waszym zdaniem zasługuje na miano symbolu Wawra?
Zdjęcia jakich obiektów / miejsc / roślin / zwierząt powinny pojawiać się na pocztówkach Wawra i w przewodnikach? Jakie zdjęcia powinny pojawiać się w internecie w galeriach Wawra? Piszcie w komentarzach.
Oto moje propozycje:
- Most Siekierkowski - to od tego miejsca zaczyna się Wawer - albo tu się kończy :)
- Wisła i wał przeciwpowodziowy
- przydrożne kapliczki
- zieleń
I humorystyczne propozycje:
- główka kapusty - to na polach kapusty wyrosła ta dzielnica
- wiejska chatka
Posty
Po przeczekaniu hipnozy
1 rok temu
Stacja kolejki dojazdowej Wawer :)
OdpowiedzUsuńZgadzam się z Anonimowym, historyczna stacja kolejki dojazdowych nadaje się jak najbardziej. Natomiast z innych budowli to dobrym pomysłem wydają mi się być budynki świdermajerowskie, most siekierkowski, kapliczki też, ale ciekawsze. Z zieleni dęby, które przeważają w Wawrze.
OdpowiedzUsuńA może... szambiarka?
OdpowiedzUsuńPoza Wawrem nie spotykam już w Warszawie tego typu pojazdów.
;)
Sprawdziłem co to "budynki świdermajerowskie" przywołane przez Małgorzatę - stosuje się je dla "stylu architektonicznego, który powstał w
OdpowiedzUsuńOtwocku. Nazwę „świdermajer” wymyślił prawdopodobnie Konstanty Ildefons Gałczyński, jako żartobliwie podobną do nazwy biedermeier. Twórcą tego stylu budownictwa był Michał Andriolli, jedna z ważniejszych postaci w historii Otwocka. Z myślą o wynajmie
dla kuracjuszy wybudował kilkanaście wspaniałych willi. I tak rozpoczął rozwój miasta.
Stylu, który stworzył, nie ma nigdzie indziej w kraju. Znajdujemy w nim elementy tradycyjnego budownictwa mazowieckiego i alpejskich schronisk. Andriolli czerpał też z architektury rosyjskiej. Dla stylu charakterystyczne są drewniane ażurowe zdobienia werand i ganków, spiczaste zwieńczenia dachów. Na początku XX w. powstało kilkadziesiąt takich unikatowych budynków. Niestety, wiele z nich już nie istnieje. Inne – niszczeją w zastraszającym tempie. Drewniane, charakterystyczne budynki można też spotkać m.in. w Józefowie."
Źródło: Gość Warszawski, nr 31/396 z 30 lipca 2006
Sama nazwa wywodzi się od pobliskiej rzeki Świder, rzeka ma dł. ok. 85 km i uchodzi do Wisły na granicy Józefowa i Otwocka.
"Świdermajer" doczekał się nawet własnej strony: www.swidermajer.pl
Odsyłam tez na WWW.SWIDERMAJER.INFO
OdpowiedzUsuń---
Tomasz Kapusta to zdobywca III nagrody w Konkursie fotograficznym "Świdermajer". Wygrana pozwoliła mu między innymi zaprezentować swoje zdjęcia szerokiej publiczności w całym kraju, ponieważ jako jeden z trójki laureatów został zaproszony przez organizatora do udziału w cyklu wystaw.
W nowym - tym razem całkowicie indywidualnym - projekcie artysta skupił się na relacji pomiędzy kobietą, a starymi budynkami Otwocka i okolic. To
melancholijna podróż w czasy minione, z której wysnuć można wiele wniosków na czasy obecne. Jednocześnie jest ciekawym porównawczym spojrzeniem na delikatność i zmysłowość dwóch elementów grających tu główne role. Oczywiście chodzi tu o kobiety i domy...
Organizatorem kolejnego już cyklu wystaw poświęconych drewnianej architekturze "linii otwockiej" jest serwis internetowy Swidermajer.Info. Prężnie działający zespół pasjonatów "świdermajerów" ma już na swoim koncie 14 wystaw w całym kraju oraz organizację dwóch konkursów - fotograficznego oraz wiedzy. Swidermajer.Info organizuje także plenery fotograficzne i wykłady, patronuje wydarzeniom mającym na celu popularyzację tego podwarszawskiego unikatu na światową skalę.
Świdermajer - nazwa drewnianego budownictwa powstającego na przełomie XIX i XX w. na tzw. Linii Otwockiej - miejscowościach znajdujących się wzdłuż linii kolejowej od Wawra po Śródborów. Twórcą tego stylu budownictwa był mieszkający tu od 1886 roku Michał Elwiro Andriolli. Znajdujemy w nim elementy tradycyjnego budownictwa mazowieckiego, rosyjskiego i alpejskich schronisk. Główna bryła budynku ukształtowała się na wzór architektury szwajcarskiej, jednak Andriolli wzbogacił ją o werandy i przedsionki zaczerpnięte z rosyjskiego budownictwa drewnianego. Dla stylu "świdermajer" charakterystyczne są drewniane ażurowe zdobienia werand i ganków oraz szpiczaste zwieńczenia dachów. Nazwę stylu wymyślił po II wojnie światowej Konstanty Ildefons Gałczyński.
Jeżu_Monique_50